Gartenwelt Emsbüren

Af en toe moet je er even uit. Een combinatie met het zoeken naar kerstartikelen is dan mooi meegenomen. Daar we toch in de buurt zijn rijden we via Bad Bentheim en Schüttorf naar Emsbüren.

Het tuincentrum daar, Gartenwelt Emsbüren, kun je miet missen. De gebouwen zijn groot en groots in oppervlakte, en dan druk ik mij voorzichtig uit. Je kunt er een dagtaak van maken in het geval je beide gebouwen bezoekt. De tuinen zijn spectaculair, de horeca uitstekend en de informatie en bediening uitermate vriendelijk.

Na de middag gaan we voor de kerstspullen. En dat is nog moeilijk ook als je ziet wat er te doen is. Wil je een uitstalling met huisjes, boompjes en beestjes, dan heb je hier spullen genoeg daarvoor.

De ontwerpers hebben alles uit de kast gehaald op prachtige kerstdorpen te bouwen. Je zou zo een deel van de spullen willen meenemen om een kerstdorp in thuis na te maken. Maar ja, dan praat je al gauw over een kleine duizend euro.

Het enige waarvan je zegt, dat kan beter Gartenwelt, is de modelspoorbaan. Dit onderdeel stelt niet veel voor. Af en toe komt er een verdwaalde locomotief voorbij. Dus aan dit onderdeel van een kerstdorp even meer aandacht aan besteden.

Voor het overige, niets dan lof voor de inrichting van de kerstmarkt.

Vermoeid, maar opgewekt rijden we aan het eind van de middag terug naar ons hotel in Bentheim. En, we weten bijna zeker dat we voorlopig voldoende hebben gekocht om huis en tuin in kerstsfeer te brengen. Wat ons betreft was het bezoek aan Gartenwelt zeker de moeite waard

Goes - Borsele, stoomtrein

Op een mooie nazomer dag stonden  wij op een camping in Zuid-Beveland, Zeeland. Een bezoek aan de stoomtreinverbinding Goes – Borsele mag je niet missen. Voldoende parkeerruimte bij het station Goes, het beginpunt van de route.

Je hebt hier alle tijd om het stationsgebouw, de locomotiefloodsen en het daar aanwezige materieel te bekijken, een kop koffie en/of thee te nuttigen en een praatje te maken met de vrijwilligers. De gerestaureerde locomotief 4389 van het Transportation Corps U.S. Army glimt als nooit tevoren. De trein uit  Hoedekenskerke zorgt voor een gezellige drukte op het perron, zowel door uit- en instappers. Ondertussen wordt de stoomlocomotief “Bison” losgekoppeld, naar het kolendepot gereden en daar bevoorraad. Ruim een half uur later verlaten we station Goes richting Hoedekenskerke. Van de tussenstop in Kwadendamme maken we geen gebruik. Met een grote bocht naderen we het station Hoedekenskerke. Het eindpunt van de reis.

Hier wordt de locomotief losgekoppeld en via het spoor aan de andere zijde van het perron naar de waterkraan gereden waar de watertank wordt bijgevuld. Ondertussen wandelen we  naar park De Pluimweide. De minitrein daar laten we links liggen, maar in het gebouw “De Buffer” kun je de modelspoorbaan op gang houden met hulp van de daarvoor nodige muntjes. En, je vindt hier de souvenirshop. Voor een liefhebber is hier zeker een souvenir te vinden. Doen dus, ook hier moet de kachel blijven branden. Het station ligt aan de voet van de Westerscheldedijk. Een flinke klim naar de kruin van de dijk, maar dan heb je ook wat. Zicht op Zeeuws-Vlaanderen,  het scheepvaartverkeer van en naar Antwerpen en een flinke bries in je gezicht.

Intussen staat de trein te wachten, wacht zelf niet te lang, de volgende vertrek mogelijk met de trein blijft nog wel even weg. Als stoomtreinzoeker was het vandaag een uitgelezen dag om niet alleen te genieten van een stoomtreinrit maar ook van de daarbij horende voorzieningen. Kan ik andere stoomtreinzoekers zeker aanbevelen.      

Brockenbahn - smalspoorwegen Harz

Een paar dagen na ons bezoek aan het station Drei Annen Hohne zijn we daar terug. Nu met het doel de treinreis naar de Brockenberg.

Vanuit het station Drei Annen Hohne  vertrekt om de driekwartier een stoomtrein richting de Brockenberg. Na een minuut of 12  een tussenstop op het station Schierke. Tijdens de 10 minuten lange tussenstop wordt door de locomotief extra water ingenomen om de rit naar de top van de Brocken zonder ongemak te kunnen volbrengen. 50 minuten na vertrek uit station Drei Annen Hohne sta je op Brockenbahnhof.

Dit station gelegen op 1125 m is daarmee het hoogst gelegen station van alle Duitse smalspoorbanen. We zijn niet de enige bezoekers, Drommen bezoekers stappen uit en even zoveel reizigers stappen in voor de terugreis. Op het hoogste punt van de berg staat een hoge zendmast. Door de ligging en de hoogte van de berg fungeert deze als een perfecte locatie voor zenders. In het Brockenhaus is een klein museum met aandacht voor de historie van de berg. Het weer op de berg is vandaag redelijk, maar koud is het wel. Dus, we hebben het redelijk snel gezien daarboven. Je kunt lopend naar beneden, we kiezen uiteraard voor de stoomtrein en zijn niet de enige. Na een klein uurtje zijn we terug op het vertrekpunt. Ook hier gezellig druk met gaande en vertrekkende stoomtreinen. Als afwisseling een tussenstop op het station Wernigerode Westerntor.

Ook hier blijft het komen en gaan van de stoomtreinen een boeiend gebeuren. Wat mij betreft hadden we nog uren gebleven. Maar ja, op de camping Walkenried  is vanavond open avond met bbq en de nodige wijn. Dat moet je ook meemaken.

Smalspoorwegen Harz – station Drei Annen Hohne

Mijn passie voor stoomtreinen was al snel bekend bij de receptie van camping Walkenried.  Met als resultaat dat mij bij een volgend bezoek aan de receptie een folder over de stoomtreinen in de Harz in handen werd geduwd met daarbij een uitgebreide mondelinge toelicting. En het advies om tegen drie uur in de middag op het station Drei Annen Hohne te zijn. Omstreeks die tijd komen daar iedere dag stoomlocomotieven uit drie bestemmingen bij elkaar. Op de smalspoorlijnen worden gedurende het hele jaar diensten gedraaid van s’ochtens vroeg tot laat in de middag. Voor stoomtreinzoekers een uniek gebied. Het is even een flink aantal kilometers rijden, maar je komt af en toe wel in prachtige natuurgebieden. En, als het meezit, rijdt de stoomtrein een stuk met je mee. Wat wil je dan nog meer. De stoomtrein komt gewoon naar je toe.

Op het perron van het station tref ik twee mannen op een bank. Vakantiegangers van de camping in de buurt. Ook stoomtreinliefhebbers. Beide  vertellen dat ze, nu ze hier toch in de buurt zijn, dagelijks op het bankje zitten en genieten van de aankomende en vertrekkende treinen. Tegen drie uur wordt het echt spitsuur.

Van uit drie richtingen arriveren de stoomtreinen, blazen stoom af, reizigers stappen uit en in. Een stoomspektakel met alles er op en erbij.

Eén voor één vertrekken de treinen en wordt het stil op het perron op een paar achterblijvers na. De stationschef vind ik terug in de stationswinkel achter de verkoopbalie.

Een aantal ansichtkaarten en andere hebbedingetjes rijker terug naar de camping. Tijdens de weg terug gaan de spoorwegbomen voor ons dicht, het duurt even, maar dan krijg je ook wat. Stomend en fluitend trekt een machtige machine met een aantal wagons aan mijn vrouw en mij voorbij. Zij foto’s makend en ik filmend. Waar zie je zoiets nog in Nederland.

Walkenried - treinstation

Een half uurtje lopen van de camping Walkenried ligt het imposante gebouw van het station Walkenried. Het station ligt aan de spoorlijn Northeim – Nordhausen.  Gedurende de periode van de scheiding tussen Oost- en West-Duitsland lag er tussen Walkenried en Ellrich één van de belangrijkste spoorverbinding tussen de beide landen.  Het station heeft de status van monument en is nu in gebruik als bedrijfspand.

Dat neemt niet weg dat  aan de voormalige perronzijde van het pand met grote letters Walkenried  is te lezen. Een modern, maar klein, stationsgebouw is 250 meter richting centrum gebouwd.  Van de eens vele stationssporen zijn er nog twee, doorgaande, sporen in gebruik.
Nieuwsgierig naar de  overige sporen wandel ik het voormalige complex over. Het ziet er allemaal desolaat uit.

Een voormalig overslaggebouw is rijp voor de sloop, maar iemand zal opdracht moeten geven en dat kost geld. Wat mij betreft is het iedere keer weer één brok nostalgie de historie van voormalige emplacementen met de bijhorende gebouwen.  Een stukje terug in de tijd. Vandaag geen stoomtrein dus?

Jawel,  op ongeveer  100 meter vanaf het nieuwe station is in een tuin van een woning  een modelspoorbaan aangelegd. Met alles erop en eraan. Na inworp van een één euro stuk komen alle beweegbare en rijdende onderdelen van het complex, waaronder de stoomtrein, in beweging.  Nog voor je alles redelijk hebt kunnen bewonderen komt het tot stilstand. Dus,  nog maar een keer een euro erin. Gelukkig ben ik niet de enige bezoeker van de modelspoorbaan, het zijn vooral kinderen die het spoorbedrijf, na betaling door pa, op gang houden. Een compliment aan de maker.

Hoofdingang voormalig station 

Detail hoofdingang

Zijaanzicht

Rest ons niets dan biels

Dokkumer Lokaaltje 3

Stiens, augustus 1927, stoomlocomotief NS 7119 neemt
water in. Links een machine uit dezelfde serie (foto Vellekoop) 

Station Stiens in 1974, toen de spoorlijn nog regelmatig
door goederentreinen bereden werd

Vandaag naar het voormalige station in  Stiens. Na enig zoeken en vragen de locatie bereikt. De verwachtingen waren groot, maar het viel allemaal behoorlijk tegen. Het spoor is een aantal jaren geleden geruimd. Wat achter bleef is weinig hoopvol voor de toekomst. De opdrachtgever voor het vernielen van dit stukje Friesland’s  erfgoed zou de toegang naar deze provincie moeten worden ontzegd. Een voorbijgangster gaf aan: “ik woon 50 jaar langs het spoor, maar nu is het een opslag van rommel geworden. De aanleg van een fietspad staat in de planning, er gebeurd niets. En de rommel neemt alleen maar toe”.

Perronzijde voormalige stationsgebouw

Het voormalige stationsgebouw ligt verscholen achter een grote heg en de locomotievenloodsen staan op instorten en zijn rijp voor de sloop. Jammer, maar helaas. Een historisch dieptepunt naar mijn mening.

Stiens omstreeks 1920. Locomotief No. 1052 der Hollandsche IJzeren Spoorweg-Maatschappij. Machinist H.J. Poortvliet, 2e machinist C. de Jong (Bron: Het ijzeren paard} N.F.L.S. locomotief overgenomen door de H.S.M. 

Terug richting Anjum en passeren het station van Marrum-Westernijkerk. Via de volgende afslag terug naar het station. Eén van de voormalige stations aan de lijn. De halte werd op 22 april 1901 in gebruik genomen en op 1 december 1940 opgeheven. Het station is volledig gerestaureerd en geschilderd in prachtige kleuren. We hebben geluk, de eigenaresse komt net aangereden om het te openen. Het station zelf is de moeite waard om daarin rond te kijken.

Het stationsgebouw is deels ingericht als spoorwinkel. Hier vindt je bijzondere trein- en spoorcadeaus. Van die mogelijkheid maak ik gebruik om een aantal hebbedingetjes aan te schaffen. Bij hoge nood kun je terecht in een oude aardappelwagon. Deze wordt dan ook niet voor niets het “Koninklijk Rijtuig” genoemd.

Voor het station staat aan perron 1 de ‘pannekoektrein’. Twee in stijl gerestaureerde coupérijtuigen uit 1920 waarin zich het pannenkoekrestaurant bevindt. Voor de wagons staat de Humboldt stoomlocomotief uit 1914. De locomotief komt uit het spoorwegmuseum in Dieringhausen Duitsland. 

Het volgende restauratieproject aldus de eigenaar. Niet met de bedoeling ermee te rijden, maar hem wel onder stoom te brengen. Het in beeld brengen van de voormalige spoorlijn kan dus wel met particulier inzet. Je moet er dan wel wat voor doen. En, met een beetje ondersteuning door de gemeente kun je nog meer  bereiken. Immers, gemeenten hebben best wel financiën beschikbaar voor het ontwikkelen van toeristentrekkers. Maar, een gemeente moet er wel het nut ervan  inzien. Je hebt dan bestuurders met visie nodig. Zowel in Stiens als nu horen we weinig over een positieve inzet van een gemeentebestuur. 

Geen woorden, maar daden dus.

De pannenkoekenwagon

Het kantoor van de stationschef

Het Koninklijk Rijtuig

Met een compliment richting de eigenaren van het station gaan we richting Anjum. Met de auto!  Maar wel een stoomlocomotief gezien op de lijn van het Dokkumer Lokaaltje.

Zie ook
www.depannekoektrein.nl

Een hebbedingetje uit de spoorwinkel

Dokkumer Lokaaltje 2

Onder een stralende zon naar Morra-Lioessens gefietst. Het aantal inwoners van het  dorp zal in de loop van de jaren beslist zijn toegenomen, maar of dat in deze tijd het in stand houden van een station rendabel zou maken, ik vrees het ergste. In de mij passerende bus was het aantal passagiers op de vingers van een hand te tellen. Maar, de vriendelijkheid van een bewoner zal ik niet snel vergeten.

Perronzijde voormalig station Morra

Op mijn vraag naar de locatie van het voormalige station kreeg ik mee een blik op de toekomst van het spoor en wat er zou moeten plaatsvinden om de daarvoor nodige financiën bij elkaar te krijgen. De bedoeling is om op het grasveld voor het stationsgebouw een spooremplacement in te richten. Daarbij is o.a. het wachten op financiële middelen om de uitvoering daarvan in praktijk te brengen. Het stationsgebouw, geopend op 24 augustus 1913 en gesloten op 15 mei 1935, is bewoond. Op het oog ziet het gebouw er goed onderhouden uit.

Achtergevel van het voormalige station 

Het spoor volgend kom ik na 3 km in Metselawier. Je rijdt hier als het ware rechtstreeks naar de Stationsweg. Voor alle zekerheid toch vragen naar de bekende weg. Gewezen wordt naar een gebouw achter de school, het voormalige stationsgebouw. Door de huidige eigenaar gekocht voor ruim een miljoen euro en daarna verbouwd voor ook nog 1 miljoen krijg ik als toelichting. Volg de Stationsweg, krijg ik als advies mee.

Al snel krijg ik andreaskruisen in beeld. Daar is in het wegdek met hulp van zwarte straatklinkers de ligging van de voormalige spoorlijn aangegeven. Het voormalige spoortracé naar rechts volgend sta ik recht voor het prachtig verbouwde station.

Van het oorspronkelijke gebouw is alleen de hoofdstructuur van het middengedeelte  redelijk bewaard gebleven. Mocht de lijn een heropening ondergaan, dan is een korte tussenstop hier zeker de moeite waard. 

Perronzijde van het voormalige station



Dit informatiebord staat voor de heg op de foto boven




Het voormalige tracé richting Anjum